سه‌شنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۷ - ۰۹:۳۹
نشست علمی- پژوهشی  « اسلام، ایران، فرانسه؛ مناسبات و ظرفیت­ها » برگزار شد

نشست علمی- پژوهشی با عنوان « اسلام، ایران، فرانسه؛ مناسبات و ظرفیت­ها » به همت مؤسسه زبان و فرهنگ شناسی جامعه‌المصطفی برگزار گردید.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، دکتر ابوالفضل خوش‌منش درنشست علمی- پژوهشی با عنوان « اسلام، ایران، فرانسه؛ مناسبات و ظرفیت­ها »، که با حضور استادان و دانش‌پژوهان گروه فرانسه در اتاق جلسات مؤسسه زبان و فرهنگ شناسی جامعه المصطفی برگزار شد، ابراز داشت: عصر جدید، فصلی تازه در رابطه اسلام و غرب است. اصل و ریشه این رابطه به ظهور دین مبین اسلام ورای سرحدات امپراتوری روم بازمی­گردد و در طول زمان، فراز و نشیب‌های گوناگون و رویارویی‌های فراوانی به خود دیده است. فتوحات خلافت اسلامی و به خصوص فتح اندلس و سپس از دست دادن آن، جنگ‌های صلیبی، حمله ناپلئون به مصر، دست‌اندازی فرانسه به ماترَک امپراتوری عثمانی، بخش‌هایی از این تاریخ پر فراز و نشیب­اند.

سخنران این نشست علمی، در ادامه، افزود: فرانسه در آوردگاه‌های سرنوشت در تعاملات بین‌المللی، همواره حضور مؤثر داشت و ‌كوشید از حریف دیرینه و قدرتمند خود، انگلیس، عقب نماند؛ این ‌تعاملات را از دیرباز، بازی‌ بزرگ نامیدند؛ بازی‌هایی ‌كه در هر یك از مقاطع مهم قرون اخیر، تشكیل‌دهند‌ه منازعه‌‌ اصلی ملل قدرتمند بوده و به ترتیب عبارت است از: بازی بزرگ قرن 16: سیطره بر دریاها؛ بازی بزرگ قرن 17: سیطره بر قاره‌ جدید(امریكا)؛ بازی بزرگ قرن 18: سیطره بر هند؛ بازی بزرگ قرن 19: سیطره بر آسیای مركزی و شرقی و سیطره بر قاره‌ زرخیز افریقا؛ بازی بزرگ قرن 20: سیطره بر منابع نفت و بازارهای جهانی كالا و بازی قرن 21: سیطره بر منابع گاز و شبكه­های اطلاعات و تولید و توزیع كالا.

دکتر خوش‌منش تصریح کرد: فرانسه همانند همسایه خود، ایتالیا، مذهب سنتی کاتولیک دارد. این كشور از نظر دین و فرهنگ عمومی، میراث‌دار فرهنگ و سنت مردم امپراتوری روم در عصر حاكمیت دین تا پیش از نوزایی و البته با تغییراتی است كه در این زمینه در گذر قرون پدید آمده، ولی از حیث اداره سیاسی، دولت و قانون اساسی لائیك دارد.

وی گفت: زبان فرانسوی، زبان مادری ده‌هامیلیون شهروند فرانسوی، سوئیسی، بلژیکی، کانادایی و لوگزامبورگی و زبان رسمی در 25 کشور دنیا و نیز زبان دوم معتنابه در 26 کشور دیگر است. افزون بر این، هزاران واژه این زبان در زبان‌هایی مانند فارسی، عربی جدید و به ویژه و به صورتی بسیار مشهودتر، در زبان انگلیسی است. شمار واژگان فرانسوی در زبان انگلیسی، قریب به نسبت شمار واژگان عربی در فارسی است.(بی آن که زبان انگلیسی از نظر پیشینه تاریخی و ادبی، با فارسی قابل قیاس بوده باشد). زبان فرانسوی، زبان فرهنگ و ادبیات، زبان مهم بین‌المللی پیش از حاکمیت زبان انگلیسی در ایران و جهان، یکی از چند زبان رسمی و اصلی سازمان ملل متحد براساس منشور کنونی آن و زبان نخست طراحان آن در فرانسه و نیز هسته اولیه آن(جامعه ملل در سوئیس) و نیز از زبان‌های اصلی سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی وابسته و غیروابسته به سازمان ملل متحد مانند یونسکو، سازمان بهداشت جهانی، فائو، دیوان داوری لاهه، سازمان صلیب سرخ بین‌الملل، اینترپل، سازمان‌های متعدد بین‌‌المللی دارای پسوند «بدون مرز»، فیفا، فیلا و... است. صدور نسخه‌ای از همه قطع‌نامه‌های سازمان ملل و نیز تسلط دبیرکل و مدیران ارشد سازمان ملل و بیشتر سازمان‌های مزبور به این زبان الزامی است.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران خاطرنشان ساخت: دارالفنون، که نخستین مدرسه رسمی و به سبک جدید و نیز تربیت‌کننده نخستین نسل از تکنوکرات‌ها و نیز متخصصان و پژوهشگران و نیز مادرِ دانشگاه مادر، یعنی دانشگاه تهران، بود، با حضور استادان اروپایی و به نحو شاخص، استادان فرانسوی شکل گرفت و فرانسه، زبان خارجی اصلی آن بود. این مدرسه بعدها نقشی مهم در حوادثی تعیین‌کننده همانند مشروطیت داشت.

مدیر گروه مطالعات اسلامی فرانسه یادآور شد: قریب 5/1 قرن پیش، «سیدجمال‌الدین اسدآبادی»، با وجود تحول در سرزمین‌های مختلف اروپا، تنها در آن کشور توانست تا حدی برخی افکار خود را از طرق رفت‌وآمدهای گوناگون، انتشار نشریه عروةالوثقی و دیدار مکرر و مستمر با روشن‌فکران بلاد مختلف و اصحاب اندیشه و قلم عرضه کند. سید زبان‌های مختلف مانند زبان فرانسوی می­دانست و نیازهای خود را در گفتن و خواندن به این زبان مرتفع می‌ساخت. وی در این سرزمین، با شخصیت‌های مختلف مانند «ویکتور هوگو» و «ارنست رنان» به گفت‌وگو یا مناظره علمی پرداخت و به برکت شهرتی که شایسته آن بود و در آن کشور به دست آورده بود، با امپراتور آلمان نیز دیدار و گفت‌وگو نمود.

دکتر خوش‌منش، در پایان، عنوان داشت: ما کمابیش از فرانسه‌دانی برخی علمای بزرگ مطلعیم. شخصیت­هایی مانند «علامه ذوفنون آیت‌الله میرزا ابوالحسن شعرانی»، «علامه حسن‌زاده آملی» و «امام موسی صدر». مذاکرات «پروفسور هانری کربن» در تهران با «علامه طباطبایی»، خود فصل مشبعی در مرابطات فرهنگی این دو کشور و فرهنگ کهن به شمار می‌رود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha